Naar huis!

Na lang nadenken en ondanks dat het ook hier op zanzibar wel leuk is in het werk wat ik kan doen als ik kan helpen in het ziekenhuis heb ik besloten om 8 april terug te vliegen naar nederland.

Ik heb hier 3 leuke maanden gehad, maar omdat het project hier niet helemaal is wat ik had verwacht dat ik elke keer maar tot 11 uur werk heb, en ook omdat ik thuis heel erg mis en mijn gezondheid nog steeds niet heel goed is door de darmbacterie en ik toch merk dat mijn lijf zwakker wordt heb ik besloten om 4 weken eerder naar huis te gaan.

Ik zou eerst proberen om te kijken of ik naar het grote ziekenhuis kon, maar toen ik goed nagedacht had vond ik het toch beter om naar huis te gaan, ik heb hier in afrika iedereen al op de hoogte gesteld en tuurlijk vinden ze het jammer, maar ik heb ook uitgelegd dat het niet aan de personen ligt, ookniet aan het personeel van het ziekenhuis, maar het is alles bij elkaar.

Maar wat een mooie grote belevenis heb ik hier beleeft. Eerst 2 geweldige maanden in arusha in het communty center/school en wat was dat geweldig met alle kindjes en teachers en het werk wat ik daar heb mogen doen op de paskazia school, en de margaret england bucks school. Ook onze vrije tijd in het zwembad en alle trips die ik gemaakt heb kan ik met een heel goed gevoel op terug kijken.

Ook waren er mindere momenten, edison heel erg ziek die nu wat op begint te knappen gelukkig, zelf erg ziek geweest wat nog steeds niet over is, maar toch al beter is dan dat het geweest is. En de verdere ziekenhuisbezoekjes met 1 van de teachers en met charles, gelukkig overheersen de leuke dingen en tuurlijk de leefomstandigheden waren primitief, maar eigenlijk vond ik het wel leuk om voor 2 maanden zo te leven, douchen met een emmertje vaak met koud water, je kleren met de hand wassen, wat ik hier op zanzibar ook doe, alleen hier hebben we dan wel stromend water.

Het eten in arusha werd 9 van de 10 keer op kooltjes gekookt omdat we dan weer is geen stroom hadden waarop we eerst wel dachten: NEE NIET ALWEER. Maar toch gaf dat ook wel sfeer, eten bij kaarslicht met alle kindjes, of de kindjes voorlezen met je zaklamp.

Vaak viel de stroom dan ook uit op het moment dat je wou skypen of iets wou uploaden, maar ja daar leer je mee omgaan, ik kan me daar ook niet heel druk om maken zulke dingen, ja tuurlijk het is jammer, maar je kan er toch niks aan veranderen, hier op zanzibar hebben we een elektrameter waar ze voor een bepaald bedrag elecktra op zetten en dat we dan een beetje in de gaten moeten houden, daarin staat dat het signal hier weer niet heel goed is, maar dat zeg ik, ik kan me er druk om maken, maar je verandert het toch niet.

Hier op zanzibar hebben we wel meer luxe en het eten is beter, en toch is het ook van arusha naar hier weer een hele omschakeling, van het primitieve leven weer in de luxe, dat het eten beter is, is tuurlijk ook wel fijn, en dat we wat meer vitamintjes binnen krijgen tuurlijk dat is leuk en fijn, maar het is gewoon heel anders, absoluut niet dat ik het niet fijn vind, maar ik merk gewoon dat ik het ook niet erg vind om zonder de luxe te leven als je het niet hebt is dat gewoon niet zo, en daar heb ik in arusha wel veel van geleerd.

Maar al bij al kan ik terug kijken op een hele mooie leuke tijd waar ik een geweldige ervaring in opgedaan heb. En dat ik toch best wel trots op mezelf mag zijn dat ik zolang van thuis weg geweest ben dat ik dat gedaan heb en dat voor de eerste keer weg van huis gelijk aan de andere kant va de wereld.

Mijn droom is uitgekomen en ik ben er meer dan tevreden over dat dit allemaal gelukt is wat ik hier heb kunnen betekenen dat doet me zoveel goeds.

En dat ik voor mezelf nu een keer gekozen heb door mijn grens aan te geven tot hier en het is goed ik ga naar huis.

Ik vlieg dus over 2 weken naar huis sochtends vertrek ik vanuit zanzibar naar nairobi waar ik daar doorvlieg naar amsterdam, waar ik dus smiddags aan ga komen. Ik ga nu nog 7x naar het fuoni en we gaan onze geplande tours nog doen als het weer mee zit. De tijd zal wel snel gaan nu, en dan iedereen weer in mijn armen sluiten en genieten van het koude kikkerlandje.

dikke kUs en tot over 2 weken!